"Marcin Kwaśny (...) przez ponad godzinę skupia na sobie uwagę widzów, czasem zwracając się do nich bezpośrednio. Nie spoufala się jednak z publicznością, nie wywołuje do odpowiedzi, nie wykorzystuje zaskoczenia czy bezradności zdezorientowanych widzów i nie naraża ich na śmieszność (a to byłoby najłatwiejsze). Spektakl przypomina popularną obecnie formę one-man show, ale to tylko pozory. Marcin Kwaśny wciela się postać bohatera tekstu i gra. Jest szalenie przekonujący. Nikogo nie udaje, nie próbuje być śmieszny na siłę. Na przekór wizerunkowi z plakatu do spektaklu nie stara się być klaunem, choć jest w przedstawieniu kilka bardzo zabawnych scen, w których Kwaśny pokazuje swoje komediowe oblicze (świetna scena z kierunkowskazem czy wzruszająca próba siły w lodowatym Bałtyku).
Umęczony codziennością trzydziestokilkulatek może jeszcze nie mieć do siebie tyle dystansu, żeby pękać ze śmiech, starszy człowiek może być już na tyle zniechęcony, że trudno mu się będzie nawet wybrać do teatru… Myślę, że to spektakl przede wszystkim dla ludzi młodych, zwłaszcza dla tych, dla których te zwyczajne historie „z życie wzięte” to nieznany kosmos. Opowieści o żelaznym wilku… Może historie, które podpatrują w domu… Łatwo więc im się śmiać. Z nas.
Mój nastoletni syn był zachwycony!"
Marzena Dobosz
cała recenzja do przeczytania na stronie:
